Με αφορμή την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου, το σχολείο μας απέδωσε φόρο τιμής σε μία γυναικεία μορφή που τίμησε την Ελληνική Σημαία όσο λίγοι στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Το όνομά της έγινε σύμβολο και σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού.

Η κυρά της Ρω, ή διαφορετικά «Κυρά της Ρωμιοσύνης», η κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για περίπου 40 χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια ώστε να τη βλέπουν τα διερχόμενα πλοία και να υπενθυμίζει στους Τούρκους την ελληνικότητα του νησιού.

Συγχαρητήρια αξίζουν  στους μαθητές που συμμετείχαν και στους καθηγητές που συντόνισαν την εκδήλωση ώστε να επιτευχθεί αυτό το πολύ ωραίο αποτέλεσμα που καθήλωσε το ακροατήριο. 

Βικτωρία Διαμαντίδου

Αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα μεθύστε με το αθάνατο κρασί του 21!... Μ΄ αυτά τα λόγια μίλησε ο Παλαμάς στους συγχρόνους του. Μα εγώ συλλογίστηκα πολύ προτού ξεκινήσω τούτο το λόγο…

Σκέφτηκα να σας μιλήσω για ήρωες, αλλά το μυαλό σου θα πάει στην τελευταία ταινία που είδατε με τους φίλους σας χτες βράδυ... Να σας πω για τον Καραϊσκάκη είπα, αλλά το μυαλό σας θα πάει στο γήπεδο… Κι  αν πάλι σας μιλήσω  για τους κλέφτες θα μου πείτε πως φτάνει πια, κυρία/κύριε, όλο για τέτοιους ακούμε στις ειδήσεις… Άραγε αξίζει να σας μιλήσω σήμερα για κάτι τόσο μακρινό, τόσο παλιό; Δυο αιώνες, 200 χρόνια πίσω, τι να λένε σε σας αυτά τα γεγονότα;

Σε σας, που κοιτάτε το κινητό σας και βιάζεστε να αλλάξετε σελίδα πριν καλά καλά καταλάβετε τι γράφει σήμερα, τι γιορτάζουμε, τι θυμόμαστε, ποιους τιμούμε… Κάντε μου τη χάρη να διαβάσετε λίγα λόγια πριν φύγετε για παιχνίδι, για σωματική άσκηση και για να ανοίξετε το αγαπημένο σας instagram… γιατί σήμερα, θέλω απλά να σας γνωρίσω κάποιους που αξίζει να τους κάνετε φίλους σας, να τους προσθέσετε στις επαφές σας, να τους γνωρίσετε και να επικοινωνήσετε μαζί τους αληθινά…

Λοιπόν ξεκινάμε… Μπροστά σας μια σελίδα με χιλιάδες ονόματα που περιμένει να μάθετε το προφίλ τους.

Ας ξεκινήσουμε από τον Γιάννη. Ψηλός πολύ κι ο φίλοι του τον φωνάζαν Μακρυγιάννη… Έφτασε στα πενήντα  του για να καταλάβει πως η γνώση και η μόρφωση ήταν όπλα απαραίτητα για έναν αγωνιστή. Και κάθισε λοιπόν κι έμαθε σ΄ αυτή την ηλικία, χωρίς δάσκαλο, με κόπο και δυσκολία πέντε κολλυβογράμματα… για να μας πει την ιστορία του, τη δική μας ιστορία. Αυτήν που κάποιοι σήμερα χωρίς ντροπή βάλθηκαν να την αλλάξουν.. Νομίζω πως το παράδειγμα του είναι για σας το πιο κατάλληλο… μπορείτε πολύ νωρίτερα απ΄ ό,τι ο φίλος μας ο Μακρυγιάννης να τον ακολουθήσετε στο δρόμο της παιδείας και της μόρφωσης. Λοιπόν μην κάθεστε… ξεκινήστε!

Θέλω να κάνετε add και στον Καραϊσκάκη. Ήταν είναι αλήθεια σαν και σένα αθυρόστομος, δεν πρόσεχε πολλές φορές τα λόγια του, μα είχε κάτι που το λέμε μπέσα. Δηλαδή υπευθυνότητα, θάρρος, λεβεντιά... Αυτό θα το ήθελα και για σας. Να απεχθάνεστε την υποκρισία, το ψέμα, το συμφέρον… και κείνο το « μα, κυρία/κύριε τι έκανα;» να γίνεται ευθύς «ναι, εγώ φταίω… ήταν λάθος μου». Μπορείτε;

Λατρεία για την πατρίδα του είχε ο Νικήτας Σταματελλόπουλος, το ψευδώνυμο του; Νικηταράς! Αγωνίστηκε σκληρά για την πατρίδα του, έδωσε το είναι του για να τον φυλακίσουνε αργότερα... για να χαθεί σ΄ ένα σοκάκι του Πειραιά, σχεδόν τυφλός, πάμπτωχος, εγκαταλελειμμένος από όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την Ελλάδα την ελεύθερη. Κι όταν όλοι του λέγαν να διεκδικήσει μια σύνταξη απαντούσε πως αμείβεται καλά , για να μην προσβάλλει την πατρίδα του… Δύσκολο στ΄ αλήθεια τούτο το παράδειγμα σε μέρες που οι πολλοί πουλάνε την πατρίδα για δυο μπουκιές ψωμί… που η κρίση που τη λέμε οικονομική και σας ανησυχεί.

Και μια γυναίκα θα κατεβάσω στη σελίδα σας, τη γνωστή σας Μπουμπουλίνα. Αυτή ήταν γυναίκα που έκανε για δέκα, το λέω σε σας που θαυμάζετε την γενναιότητα και την ανδρειοσύνη. Πάμπλουτη και ικανή διέθεσε τα πάντα στην πατρίδα. Καράβια και φλουριά μαζί και τα καμάρια της, τους γιους της. Δεν σκέφτηκε τον εαυτό της, την καλοπέραση και την άνεση που θα της εξασφάλιζε ο πλούτος…

Κι αν πείτε και για την όμορφη Μαντώ, που ήξερε γλώσσες πολλές και μορφωμένη ήταν… από την Τεργέστη όπου έμενε ήρθε για να αγωνιστεί κι αυτή για την πατρίδα… Πάμπτωχη πέθανε, μα ευτυχισμένη που ελεύθερη άφησε την πατρίδα της.

Σας βλέπω να με κοιτάτε με απορία και σας ακούω να μου λέτε: Μα εμείς, παιδιά του 21^ου αιώνα τι σχέση έχουμε με όλα αυτά; Εμείς έχουμε μάθει το εύκολο, το βολικό κι εσείς μας μιλάτε για μια ζωή δύσκολη κι απαιτητική. Για κοίτα. Όλοι σήμερα το εύκολο ζητάνε: πολιτικοί  και επιστήμονες, δάσκαλοι κι επιχειρηματίες και οι γονείς μας ακόμα. Πώς μας ζητάτε άλμα να κάνουμε και να φτάσουμε στο ύψος ανθρώπων που πολύ μας ξεπερνούν;

Μες στο τσουνάμι του ευδαιμονισμού, που όλα τα παρασέρνει τι αντίσταση να υψώσουμε; και πού να στηριχτούμε για να πετύχουμε; Τι όνειρα να κάνουμε όταν όλα γύρω μας βουλιάζουν στην πλήξη και στην απογοήτευση; Πες μας, πώς να διαλέξουμε το πιο καλό, όταν το κακό γύρω μας κυριαρχεί και μας σκλαβώνει;

Διπλή γιορτή η σημερινή, συγγνώμη δεν σας το είπα από την αρχή… Ελευθερία από τη σκλαβιά που ξεκινά στην Αγία Λαύρα κι ελευθερία από την αμαρτία έφερε μήνυμα ο άγγελος στην Παναγία. Ευαγγελισμός , μήνυμα χαράς και ευτυχίας. Μήπως στ΄ αλήθεια  σήμερα αυτό δεν είναι που μας λείπει; Σήμερα, που βαφτίσαμε τη φθορά μας κρίση και δεκανίκια ψάχνουμε για  ιδανικά μας μήπως και σήμερα μας λείπει η αγάπη στην πατρίδα, η πίστη;

Κι όμως, δεν λείψανε οι Μαραθώνες, δεν χάθηκαν οι ελπίδες όλες. Όσο θα υπάρχουν νέοι η Ελλάδα θα ελπίζει, η Ελπίδα θα ανθίζει.. Ελπίζουμε σε σας, σε σας που μπορείτε να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να ονειρευτείτε, να πολεμήσετε και να νικήσετε. Σε πείσμα όσων σήμερα ζητούν να ξαναγράψουν αλλοιωμένη την ιστορία μας, όλων όσων επιβουλεύονται την Ελλάδα μας ας αφήσουμε την καρδιά μας αυτές τις άγιες ημέρες να αφουγκραστεί τη φωνή όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, ας τους τιμήσουμε άξια, για να ακούσουμε τη φωνή τους!

Χρωστάμε σ΄ όσους πέρασαν, θα ΄ρθούνε, θα περάσουν… Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί…

Χρήσιμο υλικό

1. Το χρονικό (κείμενο)

2. Το χρονικό (εικόνες)

3. Λόγια & έργα μεγάλων